Podczas ostatniego spaceru w Parku Szczytnickim prawie podeptałam tę malutką stokrotkę.. I od razu pomyślałam, że tak łatwo pominąć kogoś i wyrzucić z życia.. Tak łatwo coś podepać. Tak łatwo szukać nowych przygód, a nie dostrzegać piękna chwili, która właśnie trwa. Tak łatwo wpaść w naiwne marzycielstwo, jakby zapominając, że żyję tu i teraz. Tak łatwo nie dostrzec tego, co mamy i dać się pokonać narzekaniu 
(chyba szczególnie w Polsce!!)
(chyba szczególnie w Polsce!!)A może inaczej – tak łatwo patrzeć na to czego nie mamy
Błędna droga. Ślepy zaułek. Negatywne myślenie.
A więc jak nie pominąć moich małych stokrotek?
Doceniaj to, co masz!!W każdej chwili możesz to stracić..
Bądź wdzięczny..Nie tylko wtedy, gdy wszystko idzie po Twojej myśli. Bądź wdzięczny ZAWSZE!!
Nie deptaj także swoich porażek, braków, czy smutku. Nie wyrzucaj do kosza swojej tęsknoty. Być może zakwitną w najmniej oczekiwanym momencie.. Być może Bóg już wkrótce spełni pragnienia Twego serca. Dziękuj!Bo przecież możesz nie otrzymać już nic więcej.. Bo przestałeś zauważać skarby w swoim życiu!! Nawet te najdrobniejsze.
Takie maleńkie stokrotki:)
Gdy dopada Cię frustracja tudzież niezadowolenie, szukaj Prawdy o Twoim życiu w Słowie Bożym. Ono może uczynić cud radości nawet w czasie wielkiej burzy!! 
Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni!
1 Tym 6, 8
Wpis pochodzi z blogu Obdarowana
- Reklama -
...